Αυτό το Πάσχα, ας κάνουμε τη σύνδεση - κάθε μητέρα δικαιούται να χαρεί το μωρό της.

Κάθε χρόνο, αυτή την εποχή, αδυνατώ να κατανοήσω τους ανθρώπους γύρω μου.

Μπορώ να κατανοήσω ότι ένα κομμάτι ζώου δεν θυμίζει το ζώο από το οποίο προήλθε. Μπορώ να κατανοήσω ότι ένα κομμάτι ζώου ή ένα μπιφτέκι ή ένα αυγό ή ένα ποτήρι γάλα δεν έχει μάτια, πόδια, μορφή, δεν θυμίζει το ζώο από το οποίο προήλθε.

Δεν μπορώ όμως να κατανοήσω ότι η κοινωνία μας καρφώνει τα μαχαίρια της στο ψημένο πτώμα ενός μωρού.

Δεν μπορώ να κατανοήσω ότι το κάνουμε με χαρά.

Δεν μπορώ να κατανοήσω ότι το μυαλό μας δεν στέκεται μια στιγμή, με αφορμή αυτή την εικόνα, να σκεφτεί πόσο άδικα φερόμαστε στους πιο αδύναμους από εμάς.

Πόσο άδικο είναι να σε χωρίζουν από το μωρό σου.
Πόσο άδικο είναι να είσαι μωρό και να σε τραβούν από τη μητέρα σου.
Πόσο άδικο είναι να είσαι μωρό και να σε δολοφονούν.

Δυστυχώς, αυτές τις ημέρες σκέφτομαι ότι κάποιες λέξεις χάνουν την έννοιά τους. Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό για να περιγράψω αυτό που γίνεται είναι η λέξη "απάνθρωπο" -- την αντικαθιστώ συνειδητά με τη λέξη "άδικο".

Διότι πώς να χαρακτηρίσεις κάτι  ως "απάνθρωπο" όταν το κάνει η πλειοψηφία των ανθρώπων;

Θα ήθελα πολύ να έρθει η μέρα που θα μιλάμε για τη χρήση ζώων για φαγητό ως "απάνθρωπη".

Θα ήθελα πολύ να μην χρειάζεται να εξηγήσω στα παιδιά μου γιατί οι άλλοι άνθρωποι τρώνε ζώα, ψάρια, πουλιά, γάλα, αυγά. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος για αυτό το γιατί και αναγκάζομαι να εφευρίσκω δικαιολογίες του τύπου "δεν γνωρίζουν ότι τα ζώα πονούν", "δεν ξέρουν πώς να τραφούν σωστά", "δεν μπορούν να αλλάξουν συνήθειες", κ.λπ. Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος για αυτό το γιατί.

Η ευχαρίστηση δεν είναι ουσιαστικός λόγος για να σκοτώνεις.
Η συνήθεια δεν είναι ουσιαστικός λόγος για να σκοτώνεις.
Η παράδοση δεν είναι ουσιαστικός λόγος για να σκοτώνεις.
Η ευκολία δεν είναι ουσιαστικός λόγος για να σκοτώνεις.

Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας ουσιαστικός λόγος, δεδομένου ότι τα ζωικά προϊόντα δεν είναι απαραίτητα (αντίθετα με την κοινή και βαθιά ριζωμένη αντίληψη) για την υγεία μας.

Και όμως, κάθε χρόνο οι εικόνες γύρω μας και το αίμα που μυρίζει ο αέρας, μου θυμίζουν ότι ανήκω σε μια κοινωνία που αδιαφορεί για τους πιο αδύναμους.

Ενδιαφέρεται για την ευχαρίστηση.
Ενδιαφέρεται για την συνήθεια και την παράδοση.
Ενδιαφέρεται για την ευκολία.

Αλλά όχι για τους πιο αδύναμους.

Και μέσα στο σύνολο αυτό των ανθρώπων, μητέρες που θηλάζουν, μητέρες που κρατούν αγκαλιά το μωρό τους, μητέρες που ανησυχούν για την ασφάλειά του.

Εύχομαι, για μια στιγμή, να δούμε η κάθε μία μας (νοητικά) το δικό μας μωρό στη σούβλα κάποιων άλλων, χαρούμενων και δυνατότερων, και να κάνουμε τη σύνδεση.

Είμαστε όλοι φτιαγμένοι από τις ίδιες επιθυμίες - δίποδοι και τετράποδοι, φτερωτοί ή με βράγχια. Κάθε μωρό δικαιούται τη ζωή του, και κάθε μητέρα δικαιούται να χαρεί το μωρό της.

Εύχομαι αυτό το Πάσχα, κάποιοι από μας να κάνουν τη σύνδεση. Για όλους εμάς που την κάναμε, χρειάστηκε μια αφορμή για να αντιδράσουμε σε αυτό που βρήκαμε και υπάρχει παντού γύρω μας.

Ας ελπίσουμε ότι αυτό το Πάσχα, θα δώσει την αφορμή σε ακόμη περισσότερους ανθρώπους να κάνουν τη σύνδεση. Αυτή η ευχή είναι και ο μόνος τρόπος μου για να δικαιολογήσω την αναγκαιότητα αυτού του παραλογισμού, της εκμετάλλευσης ζώων για τους δικούς μας άσκοπους σκοπούς.

Αμήν.