Πότε δίνουμε τροφές μέσα στη μέρα
Δίνουμε την ευκαιρία να φάει ("ευκαιρία" θα πεί ότι δεν επιμένουμε να φάει) όταν τρώμε και εμείς, επιπλέον μία φορά κατά τις 10πμ, μία
φορά μόλις ξυπνήσουμε το απόγευμα, καθώς και όποτε το παιδί είναι ανήσυχο (αυτό μπορεί να σημαίνει ότι δείχνουμε στο παιδί φαγητό και κάθε ώρα, και φυσικά ότι θηλάζει όποτε θέλει).
"Δίνουμε την ευκαιρία" σημαίνει επίσης ότι όταν πάμε να ταίσουμε το μωρό ΔΕΝ του ακουμπάμε το κουτάλι στα χείλη, ούτε του το βάζουμε στο στόμα. Σημαίνει ότι κρατάμε το κουτάλι μπροστά του, ώστε αν θέλει, μπορεί να σκύψει να το φάει. Θέλουμε το παιδί να πάει (κυριολεκτικά) προς το φαγητό που είναι μπροστά του, και όχι το φαγητό να "πάει" στο παιδί.
Στην οικογένειά μας ΔΕΝ ακολουθούμε αυστηρό/συγκεκριμένο πλάνο ωρών διότι θέλουμε το παιδί μας να μάθει να αναγνωρίζει την πείνα του (ώστε να αναζητά φαγητό) και τον κορεσμό του (ώστε να σταματά να τρώει όποτε πρέπει), ούτε υπάρχει συγκεκριμένος
όγκος φαγητού που πρέπει να φάει το παιδί. Με λίγα λόγια, δίνουμε ευκαιρία στο παιδί να φάει συχνά μέσα στην ημέρα, είναι πάντοτε μαζί μας όποτε καθόμαστε εμείς οι μεγάλοι στο τραπέζι, και τρώει όποτε επιθυμεί να φάει, όση ποσότητα επιθυμεί, και ασχολείται/παίζει με το φαγητό του για όση ώρα επιθυμεί. Προσπαθούμε να έχει πρόσβαση (πάντοτε υπό επιτήρηση) από μόνο του (π.χ. σε ένα χαμηλό τραπέζι) σε φαγητά τα οποία μπορεί να φάει (και σε νερό) ώστε να πηγαίνει μόνο του προς το φαγητό του. Από τα δύο χρόνια και μετά, το παιδί μπορεί να μπεί σε ένα κάπως πιο οργανωμένο (χρονικά) πλάνο φαγητού.
Το σημαντικό είναι να μάθει το κάθε παιδί τα ακόλουθα:
- το φαγητό δεν είναι κάποιος καταναγκασμός που πρέπει να γίνει συγκεκριμένες ώρες που βολεύουν το πρόγραμμα των μεγάλων
- να αναγνωρίζει την πείνα του
- να αναγνωρίζει πότε χόρτασε
- το να δοκιμάζουμε νέα φαγητά είναι μια εξερεύνηση γεύσεων, χρωμάτων, υφών
Για να κατανοήσουμε τα παραπάνω, αρκεί να μπούμε στη θέση ενός ανθρώπου που σιτίζεται:
- τις ίδιες ώρες κάθε μέρα, πεινά δεν πεινά
- με συγκεκριμένες ποσότητες (θέλει δεν θέλει)
- με τις ίδιες υφές (π.χ. κρεμες)
- χωρίς να μπορεί να πιάσει το φαγητό του
Ας συγκρίνουμε τη ζωή ενός ανθρώπου που:
- τρώει όποτε πεινά
- σταματά όποτε χορταίνει (ποτέ δεν του λένε: φάει λίγο ακόμα, να τελειώσει το πιάτο!)
- βλέπει φαγητά, και πηγαίνει προς αυτά
- πιάνει τα φαγητά, νιώθει τις διαφορετικές υφές, μυρίζει, δοκιμάζει
- δοκιμάζει και τρώει ποικιλία υφών, σχημάτων και γεύσεων
- μπορεί να αρπάξει κάτι που τρώει ένας "μεγάλος" και να το δοκιμάσει
- μπορεί να ακουμπήσει το φαγητό του
Στα μάτια μου ο πρώτος άνθρωπος ζει μια βαρετή, παθητική ζωή, ενώ ο δεύτερος μια πολύ ενδιαφέρουσα, ενεργητική ζωή!
Τί τροφές δίνουμε από 6 μηνών
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΕΡΕΩΝ ΤΡΟΦΩΝ
Ο παρακάτω κατάλογος αποτελεί προσωπική μας επιλογή, με βάση όσα έχουμε διαβάσει από διάφορες έγκυρες πηγές και έλλειψη ιστορικού αλλεργιών σε σπόρους, καρπούς, και σόγια. Θα πρέπει να επιβεβαιώσετε τις πληροφορίες που παρέχονται εδώ με άλλες, έγκυρες, πηγές.
Επισημαίνεται ότι κατά τη διάρκεια κάθε εγκυμοσύνης και κατά τη διάρκεια του θηλασμού τα παρακάτω τρόφιμα αποτελούσαν/αποτελούν τμήμα και της δικής μου διατροφής.
Ο παρακάτω κατάλογος στηρίζεται κυρίως (και επεκτείνει) στον πίνακα της Sandra Hood, διαιτολόγου.Το βιβλίο της είναι πολύ χρήσιμο για τα πάντα που έχουν σχέση με τη διατροφή τον πρώτο χρόνο κυρίως (και πριν και μετά).
Διαβάστε επίσης:
Δείτε επίσης (βίντεο)
πρώτα τρόφιμα (από 6 μηνών)
- λαχανικά (κολοκύθια, πατάτες, γλυκοπατάτες, πράσινα φασολάκια, αρακάς)
- φρούτα (αβοκάντο, μπανάνα, γλυκό μήλο, γλυκό αχλάδι)
- νερό (μόνο από τη στιγμή που εισάγουμε στερεές τροφές)
μήνες 6-7-8:
- φάβες και φακές, ρεβύθια
- φυτικά γάλατα**, γιαούρτι σόγιας
- σπόροι (ηλιόσπορος, λιναρόσπορος, σουσάμι σε σκόνη/κρέμα/βούτυρο ή λιωμένα σε σούπες και φρουτοχυμούς)
- λαχανικά (μπρόκολο, κουνουπίδι, σπανάκι, λάχανα, λαχανάκια βρυξελλών, μαγειρεμένες ντομάτες, φρέσκα κρεμμυδάκια, κρεμμύδια, πράσα, πράσινα φυλλώδη λαχανικά)
- χουρμάδες
- ελαιόλαδο, διατροφική μαγιά (έως 0,5 κτ ημερησίως)
- σιτηρά (ρύζι, κινόα, καλαμπόκι, κεχρί, βρώμη, σιτάρι, κλπ)*
μήνας 9 και ύστερα:
- φασόλια (άσπρα, κόκκινα, μαυρομάτικα κλπ) και τόφου
- ξηροί καρποί (βούτυρα/κρέμες): αμύγδαλα, καρύδια, κάσιους κλπ
- ντομάτες (ωμές) και εσπεριδοειδή (ίσως και καλύτερα μετά τον 1ο χρόνο)
- μούρα, φράουλες κλπ
- αποξηραμένα αρωματικά φυτά (ρίγανη, βασιλικό, θυμάρι, μαϊντανό κ.λπ.) μέσα στα μαγειρεμένα φαγητά
μήνας 12 και ύστερα:
- ό,τι τρώμε και εμείς οι ενήλικες, σε μορφή (πατέ, πουρέ, μασημένα από εμάς κλπ) που μπορεί να φάει χωρίς κίνδυνο πνιγμού.
- μπορούμε να βάζουμε τα μπαχαρικά στα φαγητά μας.
Γενικά:
- Μαγειρεύουμε χωρίς αλάτι. Φροντίζουμε για μια ικανοποιητική πηγή ιωδίου στη διατροφή του παιδιού (το ιωδιούχο αλάτι κατά το σερβίρισμα είναι η πιο απλή λύση).
- Απομονωμένη ζάχαρη (σκέτη ή σε φαγητά και γλυκά, ή οι χυμοί φρούτων) να αποφεύγεται τουλάχιστον έως 2 ετών.
- Σημαντική σημείωση: σύμφωνα με τον ΠΟΥ (Μάρτιος 2015), με τον όρο "απομονωμένη ζάχαρη" εννοούνται τα εξής: επιτραπέζια ζάχαρη, μέλι, χυμοί φρούτων (καλά διαβάσατε), συμπυκνωμένοι χυμοί φρούτων, σιρόπια. Ο ΠΟΥ συνιστά ότι, ιδανικά, οι θερμίδες από αυτές τις μορφές ζάχαρης θα πρέπει να είναι το πολύ 5% των συνολικών προσλαμβανόμενων ημερήσιων θερμίδων.
Τι ΔΕΝ δίνουμε ποτέ
Έτοιμες φρουτόκρεμες και άλλες κρέμες του εμπορίου. Είναι επεξεργασμένα τρόφιμα, συνήθως γεμάτα ζάχαρη. Εάν θέλουμε υγιή παιδιά, εάν θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας, μαθαίνουμε στα παιδιά μας να τρώνε πραγματικό φαγητό.
Χυμούς φρούτων, έτοιμους ή φτιαγμένους στο σπίτι. Εθίζουν το παιδί σε γλυκές γεύσεις. Προτιμούμε ολόκληρα φρούτα.
* οι έρευνες που έχω διαβάσει δείχνουν ότι (α) είναι καλό να ΜΗΝ δίνουμε γλουτένη έως τους 6 μήνες και (β) δεν είναι καλό να την καθυστερήσουμε
μετά τους 6 μήνες.
** εννοείται ότι βασικό φαγητό είναι το mama-milk (ή η φόρμουλα) όλο τον 1ο χρόνο. Το γάλα σόγιας μπορεί να χρησιμεύσει σαν συμπληρωματικό τρόφιμο/σνακ μεταξύ των θηλασμών ή να χρησιμοποιηθεί στο μαγείρεμα, για να αραιώσουμε σούπες, κλπ.
Κατά το δεύτερο χρόνο, ο θηλασμός είναι επίσης σημαντικός. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι από την αρχή του 2ου χρόνου αρχίζει να γίνεται σταδιακά συμπληρωματική τροφή από άποψη θερμίδων (καίτοι διατροφικά υψηλότερη από οποιοδήποτε "ξένο" γάλα), μια που το παιδί
θεωρητικά τρώει ό,τι τρώμε.
Και μια τελευταία επισήμανση: παρά την μαζικά διαδεδομένη πεποίθηση, το "ξένο" γάλα (ζωικό ή σόγιας) ΔΕΝ είναι απαραίτητη τροφή από τους 12 μήνες και μετά. Είναι ένα σνακ, αλλά τίποτε παραπάνω. Κανένα ζώο που έχει απογαλακτισθεί από τη μητέρα του δεν χρειάζεται "ξένο" γάλα (και σε συγκεκριμένες δόσεις μάλιστα) για να είναι υγιές.
Αν σκέφτεστε να ΜΗΝ θηλάσετε, δείτε επίσης:
Γιατί η βρεφική φόρμουλα θα έπρεπε να απαγορευθεί
---------------------------------
Αν δεν είσαι vegan, γίνε vegan. Η ολική
χορτοφαγία (veganism) είναι μη-βία. Κυρίως είναι μη-βία προς άλλα
αισθανόμενα όντα. Αλλά είναι και μη-βία προς τη γη και μη-βία προς τον
εαυτό σου.
Και ποτέ, μα ποτέ, μην πεισθείς από την παράλογη ιδέα ότι πρέπει να προωθήσουμε την "χαρούμενη εκμετάλλευση" των ζώων ώστε οι άνθρωποι να γίνουν vegan. Ολόκληρη η βιομηχανία της "χαρούμενης εκμετάλλευσης" έχει μόνο έναν στόχο: να κάνει τους ανθρώπους να νιώσουν άνετα με την εκμετάλλευση των ζώων και να την συνεχίσουν.
Η ολική χορτοφαγία είναι ΔΙΚΗ ΜΑΣ επιλογή. Έχουμε την ικανότητα να πούμε όχι στη βία. Έχουμε την ικανότητα να αναγνωρίσουμε τα ζώα ως πρόσωπα/άτομα. Έχουμε την ικανότητα να αρνηθούμε τα ζώα ως ιδιοκτησία. Έχουμε την ικανότητα να πούμε όχι στο σπισισμό. Έχουμε την ικανότητα να λύσουμε το πρόβλημα της εκμετάλλευσης των ζώων με τον μοναδικό τρόπο που υπάρχει: καταργώντας τη ζήτηση για ζωικά προϊόντα.
---------------------------------
Ελεύθερη μετάφραση (και αρχικό κείμενο) από την ιστοσελίδα του Professor Gary Francione, Rutgers School of Law-Newark, USA.
No comments:
Post a Comment